اگرچه دوز دقیقی وجود ندارد، اما چغندر به طور کلی بر اساس محتوای نیترات دوز می شود. مقدار ایده آل نیترات 6.4 تا 12.8 میلی گرم نیترات برای هر 1 کیلوگرم چغندر است. در غیر این صورت، روش خاصی برای تشخیص تعداد چغندرهایی که می تواند مضر باشد وجود ندارد. برای ساده نگه داشتن آن – یک وعده (1 فنجان، که برابر با 136 گرم) چغندر در روز است باید مصرف شود. در مورد آب چغندر، مقدار مصرف حدود 200 تا 250 میلی لیتر در روز است.
این میزان مصرف در مقالات علمی برای انسان تعیین شده است. برای پرندگان و طوطی سانان سعی کنید تناسب را رعایت کنید. ما همیشه باید تعادل در مصرف مواد غذایی را چه برای خود و چه حیوانات خانگی مان رعایت کنیم و از افراط و تفریط بپرهیزیم.
چند بار در هفته می توانیم به طوطی ها چغندر بدهیم؟
در حالی که چغندر مملو از ویتامین هایی است که به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند، اما مهم است که به خاطر داشته باشید که مصرف زیاد هر چیزی برای آن ها خوب نیست. مقدار زیاد مصرف چغندر می تواند در طوطی ها باعث اسهال شود. گاهی پرورش دهندگان، تنها به دلیل خواص چعندر و آماده سازی ساده آن که به صورت خام هم می توان برای طوطی مصرف کرد، به جفت های مولد و دارای جوجه، هر روز چغندر می دهند که این کار بسیار اشتباه است.
در مجموع، دادن یک یا دو بار در هفته چغندر به طوطی، یک راه عالی برای حفظ سلامت و شادابی دستگاه گوارش او است و در عین حال یک رژیم غذایی متعادل است که حاوی ویتامین‌ها و مواد مغذی مفیدی است که به او کمک می‌کند تا زندگی طولانی‌تری داشته باشد.
از آن جایی که برگ‌های چغندر دارای اگزالات* بسیار بالایی هستند، بهتر است به طوطی‌تان فقط یک تا دو بار در هفته به مقدار کم از این برگ‌های سبز تازه بدهید. معمولاً نباید بیش از نصف فنجان در روز به پرنده خورانده شود. زیرا اگزالات موجود در آن ها می تواند به کلسیم در دستگاه گوارش پرنده متصل شود و در جذب کلسیم اختلال ایجاد کند که می تواند منجر به مشکلات جدی در کلیه ها و سلامتی پرنده و ایجاد سنگ کلیه شود.
چغندر حاوی FODMAP به شکل فروکتان است که کربوهیدرات های زنجیره کوتاهی هستند که باکتری های روده را تغذیه می کنند. FODMAP ها می توانند باعث ناراحتی ناخوشایند گوارشی در افراد حساس، مانند مبتلایان به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) شوند. که این مورد می تواند برای طوطی سانان نیز مضر باشد.
* اگزالات در بسیاری از گیاهان وجود دارد. برخی از غذاهای گیاهی سرشار از اسید اگزالیک هستند و اگزالات در گیاهان با چسبیدن به کلسیم، کلسیم اضافی را دفع می‌کند و می توانند در تشکیل سنگ کلیه در برخی افراد نقش داشته باشند. مانند ریشه و/یا برگ های اسفناج، ریواس و گندم سیاه، میوه ستاره ای (کارامبولا)، فلفل سیاه، جعفری، دانه خشخاش، گل تاج خروس، برگ چغندر، کاکائو، شکلات، اکثر آجیل ها، اکثر توت ها، نخل های دم ماهی، اسفناج نیوزیلندی و لوبیا. اگزالات ها همچنین دارای خواص ضد مغذی هستند. این بدان معنی است که آنها ممکن است در جذب ریزمغذی ها اختلال ایجاد کنند.
تهیه و ترجمه: تیم تولید محتوای مای فندق
